به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سیدان، معظم له در ادامه سلسله جلسات ماه مبارک رمضان که در منزل این عالم دینی برگزار می شود، با اشاره به عبارت «و طاب فی مجلس الانس سرّهم» از مناجات العارفین امام سجاد(علیه السلام)، ابراز کردند: اولیاء خداوند در عین انجام کارهای مختلف، همواره با خدا مأنوسند و دلشان و باطنشان لحظه ای غافل نمی ماند.

ایشان افزودند: لذت این انس معنوی فوق تصور است و نمی توان آن را با انس های دنیایی ایجاد شده با سایر انسان ها مقایسه کرد.

استاد برجسته حوزه علمیه خراسان در ارتباط با انس معنوی با خداوند توضیح دادند: وقتی چنین حالتی با زحمت و تمرین برای انسان پیش بیاید، او هیچ گاه غریب نخواهد بود، بلکه تنهایی را بیشتر دوست می دارد و در هنگام فعالیت های روزمره و کسب و کار و تحصیل به دنبال بهانه ای می گردد که با خدای خود خلوت کند.

آیت الله سیدان فرمودند: این خیلی حرف است و لطفی بی اندازه است که خداوند عظیم و بزرگ به ما اجازه داده که با او صحبت کنیم، او را مخاطب قرار دهیم، درددل کنیم و با تلاش و تمرین به حالت انس با او برسیم.

ایشان اظهار کردند: در روایتی منقول از امام صادق(علیه السلام)، خداوند به یکی از انبیاء بنی اسرائیل توصیه می کند که «اگر می خواهی با من انس داشته باشی، در دنیا تک و تنها باش» و این بدان معناست که انسان مأنوس با خدا نباید در هر راهی با دیگران همراهی کند و حالت او به گونه ای باشد که گویی از مردم و حشت دارد و مدام به دنبال خلوت و تنهایی است.

استاد سطوح عالی حوزه علمیه خراسان تأکید کردند: عبادالله و بندگان خاص خداوند علی رغم خوش رو و بامحبت بودن و برخورداری از صورت بشّاش، همواره در دل حزن دارند.

آیت الله سیدان تصریح کردند: این که انسان خوب باشد و با خداوند انس داشته باشد بدان معنا نیست که اجازه دهد دیگران از او سوءاستفاده کنند، بلکه انسان های مؤمن زیرک هستند و علی رغم این که در همه کارها دلشان متوجه خداست، در امور روزمره بسیار دقیق و هوشمند عمل می کنند.

ایشان با اشاره به عبارت «المغبون لا مأجور و لا محمود» از امام صادق(علیه السلام)، فرمودند: وقتی که کسی گول بخورد و دیگران سر او کلاه بگذارند، اجر و پاداش اخروی نخواهد داشت و مثلاً نمی گویند که به این دلیل باغی در بهشت به او می رسد، هم چنین عقلا نیز او را مدح و ستایش نمی کنند.

استاد برجسته حوزه علمیه خراسان در ادامه روایت دیگری را محور بحث خود قرار داده و ابراز کردند: هیچ مومنی نیست مگر این که خداوند از ایمانش اُنسی برای او قرار داده که مایه آرامش اوست و با چنین ایمانی حتی اگر بر سر کوهی تنها باشد، نه تنها وحشت ندارد بلکه خوشحال تر هم هست و از این تنهایی به بهترین شکل استفاده می کند.

آیت الله سیدان افزودند: بالاترین لذت ها برای انسان در حالتی به وجود می آید در دل به خداوند متمایل باشد و با او انس پیدا کند و در این صورت خداوند او را رها نخواهد کرد.

ایشان بخش دیگری از سخنان خود را به تبیین جایگاه و اهمیت همت عالیه در مسیر رشد و کمال اختصاص داده و در این رابطه بیان کردند: ظرفیت تکاملی ما انسان ها از جبرئیل امین نیز بالاتر است و اگر انسان در جا بزند و شب و روزش را بی توجه به این ظرفیت عظیم بگذراند، بسیار صدمه دیده است.

استاد سطوح عالی حوزه علمیه خراسان استمداد از خداوند، تدبّر در بیانات معصومین(علیهم السلام) و تلاش و جدی بودن در مسیر سعادت و کسب نشانه های اولیاء الله را عواملی اساسی در پیشرفت انسان دانستند و با اشاره به آیه «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ » (عنکبوت/ 69) ابراز کردند: محال است که انسان صادقانه از خداوند چیزی را بخواهد و او دستش را نگیرد، چرا که خداوند نه بخیل است و نه از انجام هیچ کاری ناتوان، و اصلاً انسان را برای همین حرکت تکاملی خلق کرده است.

آیت الله سیدان با تأکید بر باز بودن مسیر تکامل برای هر انسانی که عقل دارد، فرمودند: اگر انسان به راستی تصمیم بگیرد که هواهای نفسانی اش را زمین زده و پذیرای حرف حق باشد، تا آن جا پیش خواهد رفت که چیزی جز خدا در شئون مختلف زندگی اش دیده نخواهد شد.

ایشان در پایان به تبیین عبارت «کل میسر لما خلق له» و برداشت های اشتباه از آن پرداخته و با اشاره به آیه «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» (ذاریات/ 56)، عنوان کردند: به همگان برای چیزی که خلق شده اند، آمادگی و امکانات لازم داده شده است.