به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله سیدان، معظم له در روز اول ماه مبارک رمضان 1443 در جلسه ای که به صورت روزانه در بیت ایشان برگزار می شود فرمودند: خداوند متعال در مواردی مستقیم به اهل ایمان خطاب می‌کند، «یا ایها الذین آمنوا» خطابی است که در واقع تشریفی برای مخاطب است، انسان مخاطب خدا قرار گرفته است و لذت تخاطب رنج تکلیف را کم می‌کند.

ذات مقدسی که به وصف نمی‌آید و تمام کائنات را بدون زحمت آفریده است، انسان را مخاطب قرار می‌دهد و این در انسان شوق ایجاد می‌کند، این حالت شوق در برخی افراد به اندازه ای است که برای رسیدن ماه رمضان ساعت شماری می‌کنند و وقتی به پایان ماه مبارک نزدیک می شویم غصه دار می‌شوند.

برای عبارت «کُتِبَ عَلَیکُمُ الصِّیامُ کَماکُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِن قَبلِکُم» از برخی منابع وحیانی و احادیث استفاده می‌شود که روزه بر انبیاء واجب شده است، روزه گرفتن ماه رمضان اختصاص داده شده به پیامبر گرامی اسلام که بعضی مدارک و تفاسیر از جمله تفسیر کنزالدقائق این نکته را متذکر شدند.

حضرت صادق علیه السلام فرمودند: «روزه ماه رمضان بر امتی پیش از ما واجب نشده بود و بر انبیاء واجب شده بود و روزه گرفتن این ماه بر پیامبر اسلام و امت او واجب شده است»

در دعای ۴۵ صحیفه سجادیه جمله ای وجود دارد که از آن استفاده می‌شود که روزه ماه رمضان بخاطر شرافت امت پیامبر خاتم به این امت اختصاص یافته است و این شرافت به وسیله وجود پیامبر بوده است.

جهت وجوب روزه این است زمینه ای برای رسیدن بندگان به تقوا است، بدیهی است که انسان در طول سال کارهایی انجام می‌دهد و علاقه هایی به آن امور دارد اما در ماه مبارک رمضان یک دفعه بخاطر پروردگار همه آن‌ها را کنار می گذارد و این حالت انسان را به نیکی وادار می‌کند و از بدی باز می‌دارد و این یعنی تقوا.

حالتی که انسان نفس را مهار کند از بدی ها و به نیکی وادار کند تقوایی است که درجات مختلفی دارد، گاهی انسان به حدی موفق می‌شود که حتی مکروه هم در زندگی آنان نیست و گاهی بالاتر از این در مباحات هم نیت الهی به وجود می‌آید و روزه از جمله مواردی است که در این راه بسیار مؤثر است.