آیت الله سیدجعفر سیدان استاد حوزه علمیه خراسان در جلسات هفتگی خود در جمع طلاب در تبیین معنای لغوی ظلم فرمدند: شایسته این است که انسان هر یک از اعمال و رفتار را در مورد خود و به جای خود انجام دهد در غیر این صورت «وضع الشیء فی غیر ما وضع له» که همان تعریف لغوی ظلم می باشد به وقوع پیوسته است.

ایشان ابراز داشتند: در روایات ظلم را به صورت های مختلفی دسته بندی کرده اند که از آن جمله می توان به دسته بندی ظلم در سه گروه «لا یغفر»، «لا یترک» و «ظلم مغفور لا یطلب» اشاره کرد که ظلم نابخشودنی را شرک به خداوند دانسته اند.

آیت الله سیدان در توضیح دو دسته دیگر ظلم اظهار داشتند: ستمى که مورد آمرزش قرار می گیرد، ستم انسان به خویش است و اما ستمى که رها نمی ‏شود، به این معنا که بسیار دقیق نسبت به آن حسابرسی خواهد شد، ستم بندگان نسبت به یکدیگر است.
 

استاد حوزه علمیه خراسان با اشاره به آیات هفتم و هشتم سوره مبارکه زلزال ادامه دادند: ریختن آبروی دیگران و تعرض به جان و مال آن ها ظلمی است که خداوند آن را مورد محاسبه دقیق قرار می دهد و انسان باید به شدت مراقب باشد که مرتکب چنین گناهی نشود.

ایشان با بیان این که راضی بودن به ظلم ظالم یا بقای ظالم خود نوعی از ظلم و گناه است، تصریح کردند: اگر شخصی از گناه ظلم به دیگران و حق الناس جدا استغفار کند و پشیمان باشد، حتی اگر نتواند آن را جبران نماید خداوند آن قدر به فرد مظلوم لطف و مرحمت می کند که از ظالم راضی شود.

آیت الله سیدان با اشاره به این که بسیاری از انسان ها به شرک خفی مبتلا هستند، عنوان کردند: منظور از شرکی که ظلم نابخشودنی شمرده می شود آن شرکی است که شخص در ارتباط با کمالی از کمالات به گونه ای که به خدا می نگرد به موجودی بنگرد و او را شریک خدا بپندارد.

استاد حوزه علمیه خراسان هم چنین با اشاره به آیه «وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَیَّ لَا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ» افزودند: مشرکین به این دلیل عذاب می شوند که بخشی از وجود مثلاً ماه یا خورشید یا بتی را خدا دانسته اند و خداوند را در آن منحصر کرده اند؛ آن ها در واقع یک فقیر مطلق را شریک حقیقت غنی و مطلق یعنی خداوند قرار داده اند و این ظلمی است که اگر از آن توبه نشود، مشمول گروه ظلم های لایغفر خواهد بود.

ایشان در بخش دیگری از سخنان خود به توضیح عبارت «عند تصحیح الضمائر تبدو الکبائر» از امیرالمومنین(علیه السلام) پرداخته و اذعان کردند: زمانی که انسان تصمیم می گیرد خودش را از نادرستی ها و پلیدی هایی چون بخل، تکبر و حسادت پاک کند متوجه می شود که چقدر آلوده است و ارزش استغفار برای او مشخص می شود.

آیت الله سیدان در پایان تک بیت «دارم دلی و دارد هر ذره اش هوایی/ چون خرقه گدایان هر وصله اش ز جایی» را مورد توجه قرار داده و فرمودند: اگر انسان اوضاع و احوال خودش را بررسی و محاسبه کند متوجه خواهد شد که احتیاج به استغفار جدی دارد و شایسته است که از آن غفلت نکند.