به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سیدان، معظم له در ادامه سلسله جلسات دینی که در منزل ایشان برگزار می شود به روایت «قال الاستدراج من الله سبحانه لعبده ان یسبق علیه النعم و یصلبه الشکر» (بحارالانوار/ ج78/ ص117) از امام حسین(علیه السلام) اشاره و تأکید کردند: یکی از ابتلائات انسان و چیزهایی که مایه گرفتاری واقعی اوست مسئله استدراج است به این معنا که انسان به تدریج در گرفتاری هایی قرار می گیرد به گونه ای که خود متوجه آن ها نمی شود و این نتیجه عملکرد نادرست اوست.

ایشان افزودند: اگر خداوند به انسان نعمت هایی را عطا نماید و او آن ها را در جهت نادرست مصرف نماید، خداوند دو جور برخورد می کند؛ اگر انسان خوبی باشد که گاهی معصیت می کند، خداوند او را گرفتار و مبتلا می کند تا به استغفار بیفتد و از گناهش برگردد، اما چنان چه آدمی باشد که با خداوند سر لجاج و عناد دارد و نیت و برنامه اش این است که به بدی خودش ادامه دهد، خداوند باز به او نعمت می دهد و اضافه می کند به گونه ای که از استغفار غفلت کند و این استدراج است.

آیت الله سیدان عنوان کردند: در استدراج در واقع خداوند به شخص گناهکار مهلت داده اما مهلت دادنی که او را بیچاره می کند و طبق روایت امام حسین(علیه السلام) انسانی که در چنین شرایطی قرار گرفته از شکر نعمت ها عاجز می ماند.

استاد حوزه علمیه خراسان اضافه کردند: شکر نعمت هم به معنای بیان زبانی الحمدلله و هم به مفهوم مصرف کردن نعمت ها در مسیر صحیح و مورد رضایت خداوند است.

ایشان اظهار کردند: هر کس که کارهای نادرست خود را ادامه داد و نعمت های الهی را در جهت ناصحیح و معصیت به کار گرفت، بداند که مورد استدراج قرار گرفته است و در نهایت در گرفتاری و مصیبت خواهد بود.

آیت الله سیدان در بخش دیگری از سخنان خود با بیان این که صحیفه سجادیه از نظر فصاحت و بلاغت در موضوعات اعتقادی، اخلاقی، اجتماعی، وظایف انسان در برابر پروردگار و دیگر وظایف انسان شگفت انگیز است، فرمودند: چون مخاطب صحیفه پروردگار است، مطالب آن به کیفیت خاصی بیان شده و متفاوت از کلام ائمه در ارتباط با مردم می باشد.

معظم له با اشاره به روایت «انّ المعرفه و کمال دین المسلم ترکه الکلام فیما لا یعنیه و قلّه مراعه و حلمه و صبره و حسن خلقه» اظهار کردند: اهل معرفت بودن و کامل بودن دین خیلی مهم است که در این روایت مشروط به ترک کلام در هنگامی که نفعی ندارد، کمتر مجادله و یک و دو کردن، حلیم بودن، صبور بودن و اخلاق نیک آمده است.

حفظ زبان نجات بخش است

استاد برجسته حوزه علمیه خراسان بخش دیگری از سخنان خود را به تبیین برخی از اعمال نجات بخش انسان اختصاص داده و بیان کردند: کلامی که سود مشروعی برای شخص به ارمغان می آورد یا تفریح سالم و مشروعی است و یا این که آخرت شخص را بهتر می کند هیچ اشکالی ندارد اما کلامی که نفع مشروع دنیوی و اخروی ندارد را باید ترک کرد.

ایشان افزودند: حلم معمولاً در برخورد با اشخاص تعریف می شود اما صبر اعم از آن است و گرفتاری ها و ابتلائات و ناراحتی های مختلف زندگی، انجام واجبات و ترک معصیت ها را نیز شامل می شود.

آیت الله سیدان عنوان کردند: هر عضوی از بدن در محدوده ای کار می کند، مثلاً چشم، شکل ها و رنگ ها را می بیند، صداها مربوط به گوش است، قوه لامسه محدوده خود را دارد اما آن چیزی که در همه جا می تواند دخالت کند، زبان است چراکه هم راجع به دیدنی ها، هم شنیدنی ها، چشیدنی ها و بوئیدنی ها می تواند سخن بگوید.

استاد حوزه علمیه خراسان تصریح کردند: مراقبت بر کلام و زبان بسیار لازم است و خاصیت های بسیاری دارد و مطابق روایتی از امیرالمومنین(علیه السلام) هر که بیشتر سخن بگوید، خطایش بیشتر است، در نتیجه حیائش کمتر است و چنین شخصی قلبش می میرد و وارد جهنم خواهد شد.

معظم له ادامه دادند: زبان مظهر رذائل درونی است و اگر کسی موفق شود که زبان خود را کنترل کند به نوعی توانسته بر رذائل خود حاکم شود.

آیت الله سیدان ابراز کردند: علاوه بر کنترل زبان، اشتغال به آن چه برای انسان مفید است و گریه کردن بر اشتباهات نیز بسیار نجات بخش هستند.

ایشان ماه شعبان را فرصتی مغتنم برای نزدیک شدن به خداوند و فیض گیری از ذات مقدس حضرت حق و مشمول عنایات خاصه او شدن معرفی و بیان کردند: انسان عاقل تلاش می کند از فرصت ها و مواقع استثنایی و زمینه های خیر در زمان های خاص حداکثر بهره گیری را داشته باشد.

موضوع خلقت نوری اهل بیت(علیهم السلام) متواتر است

معظم له فرمودند: خمسه طیبه(علیهم السلام) خلقت نوری دارند به این معنا که قبل از خلقت مادی وجود داشته اند و احادیث در این رابطه بسیار زیاد است به طوری که حتی در کتب حدیثی اهل سنت نیز در این رابطه حدیث وجود دارد و کسی که اهل روایت و حدیث باشد در این رابطه شبهه ای به ذهنش راه نمی یابد.

ایشان آیه «...استکبرت ام کنت من العالین» (ص/ 75) را مرتبط با خلقت نوری دانستند و توضیح دادند: عالین در دیگر آیات قرآن کریم به معنا و مفهوم طغیانگر آمده اما این جا در برابر تکبّر قرار گرفته و به معنای گروهی از ممتازین است. از این آیه برداشت می شود که در زمان سجده بر آدم، گروهی غیر از فرشتگان وجود داشته اند که دستور سجده به آن ها داده نشده است.

استاد برجسته حوزه علمیه خراسان آیات 31 تا 33 سوره مبارکه بقره را مورد توجه قرار داده و بیان کردند: عبارت های قرآنی «عرضهم» و «اسمائهم» در جریان خلقت حضرت آدم نیز سرنخ هایی درباره خلقت نوری به دست می دهد.

آیت الله سیدان فرمودند: اگر انسان عاقل مقداری انصاف داشته باشد و زندگی، آثار، بیانات و هر آن چه که از این وجودهای مقدس رسیده را بررسی کند، به این نتیجه می رسد که ایشان از نظر حقایق و کمالات انسانی بی نظیر و بی مانند هستند.