همه توجه داریم که امام رضا(علیه السلام) شخصیتی الهی فوق تصورات ما هستند و هر آن چه که ما از شخصیت ایشان بفهمیم به قدر ظرفیت خودمان فهمیده ایم، و الّا جز مسئله ربوبیت و خدایی، هر آن چه در عظمتشان گفته شود، حق مطلب ادا نشده است.

اآثاری که از زندگی حضرت رضا(علیه السلام) باقی مانده، بهت انگیز و عجیب است و بحث های علمی و احتجاجات بی نظیری چه به لحاظ کمّی و چه کیفی در مسائل توحیدی، امامت و سایر مسائل داشته اند.

امام رضا(علیه السلام) در عصری قرار داشتند که مأمون و هارون افکار بشری یونان را وارد اسلام کرده بودند و مأمون به افرادی که این مطالب را ترجمه و وارد حوزه اسلام می کردند، به وزن آن درهم و دینار می داد. بنابراین بیانات ایشان در برخورد ایشان با افکار و فرقه های مختلف بسیار شاخص و دارای اهمیت است.

البته بهت انگیز بودن آثار امام رضا(علیه السلام) محدود به حوزه های یاد شده نیست و همه آثار بجا مانده از ایشان عجیب و بهت انگیز است.

روزی مأمون از امام رضا(علیه السلام) در مورد دلیل قرآنی خلافت بلافصل امیرالمومنین(علیه السلام) پرسیدند و ایشان آیه مباهله را دلیل آوردند که در آن، وجود مبارک امیرالمومنین(علیه السلام) نفس پیامبر(صلی الله علیه و آله) خوانده شده است.

منبع: سخنرانی حضرت آیت الله سیدان در جلسه هفتگی - تیر 98