این آیه مورد اتفاق همه مفسّرین است، حتی سید قطب که همه آیات مرتبط با اهل بیت(علیهم السلام) را به گونه ای وارونه تفسیر کرده، نتوانسته در مورد این آیه اعمال نظر کند و از آن رد شده است.

از حضرت عیسی(علیه السلام) در قرآن به عنوان فرزند حضرت ابراهیم(علیه السلام) یاد شده است و حال آن که این انتساب از طرف مادر ایشان و با چند هزار سال فاصله می باشد.

اهل سنت عصمت پیامبر را آن گونه که ما معتقدیم در هیچ زمینه ای هوا و هوسی در دل ایشان راه ندارد، قبول ندارند، بنابراین ممکن است این اشکال وارد شود که ایشان می توانسته اند یکی از زنان خود را در روز مباهله همراه ببرند، اما خواستند این امتیاز به دخترشان برسد، اما پاسخ این است که در استعمالات عرب استفاده از کلمه «نساء» در کنار «ابناء»، به معنای دختر است، مانند آیه «...یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ...» در سوره بقره، بنابراین حضور حضرت زهرا(سلام الله علیها) در این واقعه دستور خداوند بوده است.

کل امت بر این مسئله گواهند که منظور از «انفسنا» در آیه مباهله، حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) هستند و هر عاقلی درک می کند که تا وقتی چنین شخصیتی در در میان اصحاب باشد، نوبت به دیگری نخواهد رسید.

پیامبر اکرم در سفر و وطن، در اجتماعات بزرگ و کوچک، شب و روز، از ابتدای بعثت تا هنگام رحلت، همه جا حضرت علی(علیه السلام) را به عنوان جانشین، وصی و خلیفه خود معرفی کرده و گاهی نام همه ائمه(علیهم السلام) را بیان کرده اند.

علم و عقل گواهی می دهند که وقتی افرادی با فضائل و امتیازات بی نظیر مانند امیرالمومنین(علیه السلام) و سایر اهل بیت(علیهم السلام) وجود دارند که علم، عدل و دادگری شان بر دیگران تفوق دارد، آن ها شایسته زعامت و امامت هستند و اگر شخصی تنها فضائل این خاندان را بررسی کند در می یابد که جایی برای مقایسه ایشان با سایرین نیز وجود ندارد.

اگر ولایت ایشان مورد تایید خداوند نبود، برای اثبات این امر معجزاتی را به ایشان عنایت نمی کرد.

باید بسیار خشنود باشیم و خداوند را شکر کنیم که در این راه روشن و مستقیم قرار گرفته ایم.

منبع:سخنرانی حضرت آیت الله سیدان در بیت الرضا(علیه السلام) - مشهد مقدس خرداد97