در واقعه عاشورا حضرت زینب سلام الله در حالیکه مصیبت زیادی دیده بودند، و رمق نداشتند، بلند شدند و خطبه ای خواندند و رسوا کردند یزید را. بلند شدند  و شکر پروردگار کردند. این یعنی در دریای گرفتاری و طوفان بلا و درحالیکه یک سر ریسمان به بازوی حضرت سجاد(علیه السلام) و ریسمان دیگر به بازوی بی بی، می گویند الحمدلله. یعنی مردم ظلم ظالم را به حساب خدا نگذارید جنایت ستمکار را به حساب پروردگار نگذارید.

یکی از مطالبی که شایسته است از آن  غفلت نداشته باشیم و در بیانات حضرت به این مطلب توجه داده شده است این است که ملاک مورد رحمت خدا بودن و با ارزش بودن و به رشد و تکامل خود رسیدن، (راحتی در زندگی همان عافیت در زندگی) یا (گرفتاری و ابتلاء) نه عافیتش ملاک خوب بودن انسان است و نه گرفتاری اش و نه هیچکدام ملاک بد بودن انسان است.

پولداری و بی پولی نه علامت خوبی است و نه علامت بدی؛ این طور نباشد اگر کسی ناراحتی در زندگی دیده بگوییم بخاطر بدی اش است. ممکن است از بدی اش باشد و ممکن است از خوبی اش باشد.
آنچه در سوره مبارکه مومنون (آیه 55-56) آمده ملاک خوبی بیان شده است:
«ایحسبون انما نمدهم به من مال و بنین نسارع لهم فی الخیرات بل لا یشعرون))
آیا آنان چنین می‌پندارند که امـوال و فرزنـدانی را که به آن‌ها دادیـم برای ایـن است که درهـای خیـرات را به رویـشان بگشاییم، چنین نیـست آن‌ها نمی‌فهمند».
ملاک خوبی حالت خاص توجه به خدا و ایمان پروردگار و نبود شرک و در عین خوبی حالت ترس داشتن است
ملاک خوبی عقیده خوب و عمل خوب است.
یکی از مطالبی که در خطبه بی بی حضرت زینب علیها سلام بیان شده است توجه به همین مساله است و ضمنا توجه به این مطلب پاسخگوی بسیاری از سوالات و شبهات است. خیلی ها می بینند عجب ظلمهایی می کنند، بسیاری از خوب ها گرفتاری ها دارند برایشان مشکل می شود. غفلت دارند از اینکه یک سنتی دارد خدا: سنت آزمایش، سنت استدراج است، سنت مهلت است.
دلیل بر خوبی در ارتباط با مدارک وحیانی همان اعتقاد صحیح و همان عمل نیک است.