در ارتباط با فرشتگان که بحث اعتقادی است، مسئله جن و شیطان هم شایسته توجه است چرا که در قرآن مورد نظر بوده است، کلمه جن و جان در قرآن به یک معنا آمده است.

از مجموع آیات قرآن و مدارک وحیانی استفاده می‌شود اجنه موجوداتی هستند که به گونه‌ای خلق شدند که در شرایط عادی دیده نمی شوند و برای آنان خصوصیات و قدرت‌های ویژه ای وجود دارد و آنان گروه‌ها و مذاهب مختلف دارند و خلقتشان از آتش است.

فرشتگان خلقتشان از نور است، در قرآن  آیاتی صریح در رابطه با نوع خلقت فرشتگان نداریم اما از روایات این گونه به دست می‌آید که خلقت آنان از نور است و خلقت انسان از خاک است.

از قرائن و شواهد چنین به نظر می‌رسد که مثل انسان که خلقت فرد اول از تراب است و نسل او از طریق توالد صورت می‌گیرد، برای جن نیز توالد وجود دارد و تداوم نسل از این طریق صورت می‌پذیرد.

آیه ای از سوره حجر پس از این که بیان شده است انسان را از گل آفریدیم، می‌فرماید «وَ اَلْجَانَّ خَلَقْنٰاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نٰارِ اَلسَّمُومِ» در واقع به این معنی است که قبل از خلقت انسان، جن را از آتشی که دارای حرارت است، آفریدیم.

در سوره الرحمن نیز در آیه «وَ خَلَقَ اَلْجَانَّ مِنْ مٰارِجٍ مِنْ نٰارٍ» به خلقت جن اشاره شده است، و منشأ خلقت جن، آتش عنوان شده است.

اصل جن به معنی پوشش است و در تمام اشتقاقات این کلمه چنین معنایی مطرح است و طبع خلقت جن چنین است که دیده نمی‌شود اما در شرایطی دیده می‌شود.

در المیزان بر اساس آنچه مستفاد از مدارک وحیانی است آمده است که مبدأ خلقت جن از آتش برافروخته ای که مثل بادی داغ است، قرار داده شده است.

منبع: سخنرانی حضرت آیت الله سیدان - درس تفسیر قرآن-فروردین نود و پنج