مسئله تخریب قبور ائمه بقیع مصیبت بسیار دلخراشی است و شایسته است که در مورد آن مجالس عزاداری مفصّل و شایسته ای برگزار شود.

ائمه اطهار(علیهم السلام) شخصیت هایی برجسته و استثنایی در علم، عمل، فضائل و کمالات هستند که نیاز به حرم، قبّه و بارگاه ندارند، اما مسئله توهین، اهانت به ایشان و نشناختن قدر و منزلتشان دلخراش است.

ایشان ستاره های درخشنده ای هستند که هستی از درخشش نور آن ها بهره می برد، آن ها برهان، دلیل، راهنما و هادی در مورد همه حقایق اخلاقی، اجتماعی، مادی و معنوی هستند و عالی ترین راهنمایی ها در حوزه های گوناگون از جمله توحید و تکامل انسانی در بیانات ایشان وجود دارد، بنابراین هر کس که از آن ها فاصله بگیرد، در مسیر بدبختی و بیچارگی و هلاکت قدم گذاشته است.

تکریم شخصیت اهل بیت(علیهم السلام)، ساخت حرم و قبه برای آن ها و تعمیر بناهای مربوط به ایشان بسیار ارزشمند است و در روایات مورد تأکید قرار گرفته است، بنابراین سالروز تخریب قبور ایشان باید از سوی شخصیت های علمی، اجتماعی و سایر افراد تأثیرگذار و علاقه مندان به مکتب، مانند سایر ایام عزاداری مورد توجه قرار گیرد.

قبر و بقاع اهل بیت(علیهم السلام)، قطعه هایی از بهشت بر روی زمین هستند و خداوند دل های افراد خوب، نجیب و ارزنده را به سوی این بقاع متبرکه مایل کرده است.

در روایات، زیارت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در بهشت و بهره مندی از شفاعت، به عنوان برخی از پاداش های ارزشمند افرادی که به زیارت و تعمیر قبور اهل بیت(علیهم السلام) اهمیت می دهند و رنج و سختی آن را تحمل می کنند، بیان شده است.

نباید این طور باشد که تنها اهل بیت(علیهم السلام) را با عظمت یاد کنیم اما از تثبیت و ترویج مکتب و بیانات ایشان غافل باشیم.

منبع: سخنرانی حضرت آیت الله سیدان در جلسه هفتگی - هشتم شوال 1439