به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی حضرت آیت‌الله سیدان، ایشان در ابتدا فرمودند: برای حضرتش به‌مانند بقیه معصومین(علیهم السلام) دو نوع خلقت است، یک خلقت نوری و دیگری خلقتی که مربوط به این عالم است.
ایشان افزودند: در ارتباط با خلقت نوری مدارک بسیار زیادی است که قابل‌انکار نیست، در رابطه باشخصیت ایشان اندکی به آیات شریفه قران اشاره می‌شود. مسئله سیدالشهدا(علیه السلام) بسیار بالاتر از مسائلی است که فکر می‌کنیم.
امعظم له تصریح کردند: امام حسین(علیه السلام) در آیات مهم بسیاری مطرح است که اولین آن آیه تطهیر است. این آیه می‌گوید، جمعی هستند که از تمام پلیدی‌ها مبرا هستند، بنا بر اتفاق تمامی امت یکی از این افراد امام حسین(علیه السلام) است.
آیت الله سیدان خاطرنشان کردند: آیه بعدی آیه‌ای است که در مورد اجر نبوت نازل‌شده و در ارتباط با مودت و علاقه‌مندی قربای پیامبر بیان‌شده است. در این آیه هم به تصدیق همگان یکی از افراد قطعی این آیه امام حسین(علیه السلام) است.
ایشان تأکید کردند: آیه بعدی، آیه مبارکه مباهله که بسیار مسئله مهم، سرنوشت‌ساز و تعیین‌کننده است. به پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) گفته‌شده عزیزان و جانتان را همراه بیاورید و همدیگر را نفرین کنید، پس هرکس نفرینش مستجاب شد، حق با اوست.
حضرت آیت‌الله سیدان در ادامه فرمودند: در این جریان بسیار مهم عام و خاص قبول دارند که امام حسن(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) به‌عنوان فرزندان پیامبر مصداق آیه مباهله هستند و این مطلب قطعیت نزد عام و خاص دارد.
ایشان افزودند: امام حسین(علیه السلام) شخصیتی است که در متن قرآن مطرح است، به لسان وحی و قرآن کریم پاک و مبرا هستند.
ایشان تصریح کردند: همچنین در آیه شریفه یطعمون الطعام باز یکی از افرادی که در آن ذکر شده حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) است. بعضی آیات ازنظر روایات، مصداق این بزرگواران هستند. اما برخی آیات نیز تأویل آنان و برخی مختص حضرت امام حسین(علیه السلام) است.
معظم له خاطرنشان کردند: آیه 15 سوره احقاف که به تأویل آن مربوط به امام حسین(علیه السلام) است، از ظاهر آیه استفاده نمی‌شود. تأویل وقتی درست است که از معصوم(علیه السلام) برسد، چرا که غیر معصوم مراد پروردگار را نمی‌داند؛ این تأویل‌ها هرگز با اصول وحی تضاد ندارد.
ایشان تأکید کردند: ظاهر آیه وصینا الانسان بوالدیه..... ما به انسان سفارش کردیم به پدر و مادر خود خوبی کند، مربوط به سیدالشهدا(علیه السلام) است. این آیه از دستورات جدی اسلام در مورد احسان به پدر و مادر است؛ تا آنجا که قید اسلام هم مطرح نیست.
حضرت آیت‌الله سیدان در ادامه فرمودند: اگرچه پدر و مادر کافر باشند، بازهم باید به آنان احسان کرد. در چند مورد اهمیت مطلب به‌گونه‌ای است که قید اسلام در آن برداشته‌شده است؛ یکی از آن‌ها امانت است که انسان در امانت نباید خیانت کند، حتی این امانت متعلق به شخص کافر باشد.
حضرت آیت الله سیدان تصریح کردند: دیگری در قول و قرار است که متأسفانه خیلی اوقات مسامحه می‌کنیم باید مراعات کنیم ولو فرد مقابل کافر است. دیگری همسایه است که انسان نباید او را اذیت کند، اگرچه کافر باشد.
ایشان خاطرنشان کردند: تأویل آیه، مربوط به ولادت امام حسین(علیه السلام) است که در احادیث بسیاری نقل‌شده است. وصینا الانسان بوالدیه احسانا منظور امام حسین(علیه السلام) و حملته امه منظور حضرت زهرا(سلام الله علیها) است و اشاره به ولادت ایشان دارد. ولادتی که وقتی فرشتگان برای تبریک به پیامبر عزیز خلقت می‌گفتند، سپس به خاطر جریان عاشورا و مصائب کربلا تسلیت هم می‌گفتند. وصف حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) بیرون از توصیف ماست.