بسم الله الرحمن الرحیم«و ذَکِّر فَإنَّ الذِّکری تَنفَعُ الْمُؤمِنینَ»(ذاریات، 55)
در پی پرسشهای فراوان کتبی و شفاهی از سوی مراکز علمی و دانش پژوهان عزیز از این جانب در ارتباط با گفتگوهای معارفی، لازم میدانم یادآور شوم که از جمله برنامههای ارزندهای که در تکامل و سعادت جوامع بشری بسیار مؤثر است، گفتوشنودهای اهل فضل و فضیلت، در زمینههای مختلف علمی، اخلاقی و اجتماعی است.
مساله معاد جسمانی
یکی از موارد در مسئله معاد این است که مرحوم آخوند ملاصدرا در اسفار اصرار دارد بر این که عذاب برای خالدین در جهنم عذب و گوارا میگردد!!!؟ و برای عقیده خود مبنائی اخذ کرده و بر اثر شبهاتی به این مطلب انس گرفته است با این که مسئله عذاب و رنج و گرفتاری شدید و شکنجه های گوناگون برای خالدین در نار(معاندین با حضرت حق) از قطعیات قرآن و حدیث می باشد.
آیت الله سید جعفر سیدان در گفت و گو با شفقنا(پایگاه بین المللی همکاریهای خبری شیعه) با اشاره به اینکه مکتب وحی یک مکتب الهی است که از ناحیه خداوند متعال برای سعادت بشر به وسیله پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله) ابلاغ شده است؛ بیان فرمودند: با توجه به این دیدگاه که البته درست هم هست؛ این مکتب، مکتبی است وسیع، جامع و نهایی که در تمام ابعاد اعتقادی، اخلاقی، تکلیفی، اجتماعی، فردی، عبادی، بهداشتی و در همه شئون مربوط به سعادت انسانی دقیقترین مطالب و استوارترین مفاهیم را بیان کرده است.
عنوان روش ما در گفتگوهای علمی:
بسم الله الرحمن الرحیم«و ذَکِّر فَإنَّ الذِّکری تَنفَعُ الْمُؤمِنینَ»(ذاریات، 55)
در پی پرسشهای فراوان کتبی و شفاهی از سوی مراکز علمی و دانش پژوهان عزیز از این جانب در ارتباط با گفتگوهای معارفی، لازم میدانم یادآور شوم که از جمله برنامههای ارزندهای که در تکامل و سعادت جوامع بشری بسیار مؤثر است، گفتوشنودهای اهل فضل و فضیلت، در زمینههای مختلف علمی، اخلاقی و اجتماعی است. بدیهی است که از تبادل افکار و تضارب نظریات گوناگون، تولید معرفت میشود و مجهولاتی روشن و حقایقی آشکار میگردد.
نگاه به عالم، در مکتب اهل عرفان، دو گونه است:
الف) نگاه نزولی و صعودی
بر اساس این نگرش، یک سوی عالَم قوس نزول است(که از خدا شروع میشود و هستی تنزل مییابد و به عالَم خاکی و ماده میرسد) و سوی دیگر آن قوس صعود میباشد(که حرکت تکاملی از عالَم ماده سوی همان حقیقت مجرد و نامتناهی و بیاسم و رسم است).
روشن است که اصالتِ ماهیت و اصالتِ وجود، هر کدام قائلانی دارند و ملاصدرا خود نیز در آغاز به اصالتِ ماهیت قائل بود و بزرگانی چون میرداماد[1]، سُهْرَوَردی،[2] قاضی سعید قمی، ابوالحسن جلوه، علاّمة سمنانی ـ که در عصر ما میزیسته و در علوم عقلی و نقلی تبحُّر دارد و شخصیتی بسیار جامع و نخبه است ـ اصالتِ ماهیت را میپذیرند.
عاصم بن حُمَید[1] میگوید: از امام سجاد علیه السلام دربارة توحید سؤال شد، فرمود:
إنَّ اللهَ عزّوجلّ عَلِمَ أنـَّه یکونُ فی آخر الزَّمان اَقوامٌ مُتَعمِّقون، فَأنْزَلَ اللهُ تعالى {قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ} و الآیـاتِ مِـن سُورةِ الحدید إلى قوله {عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ} فَمَن رامَ وَراءَ ذلک فَقَدْ هَلَکَ؛[2]
خدای بزرگ میدانست که مردمانی مُتَعَمِّق(فرو روندگان در مطالب) در آخرالزمان خواهند آمد؛ به همین جهت، سوره توحید و آیاتی از سورة حدید را فرو فرستاد.